تنیس البو یکی از شایع ترین مشکلات ناحیه آرنج می باشد که حدود ۷% از کل آسیب های ورزشی را به خود اختصاص می دهد.سن شایع بروز آن ۴۰-۵۰ سالگی است.درد معمولاً در قسمت خارجی آرنج احساس میشود.
علل شایع درگیری:
مهم ترین علت استرس های تکراری (استفاده بیش از حد)به ناحیه است.
عامل بعدی پدیده aging(افزایش سن) می باشد. در افراد بالاتر از ۳۵سال امکان بروز تاندونیت بیسشتر است.چون با افزایش سن بافت ها با کاهش خونرسانی مواجه شده و تغییرات تخریبی در آنها شروع می شود.
نکته:این بیماری یک عارضه پایداربوده و بهبودی خودبخودی ندارد.اگر بیمار با این عارضه به فعالیت های خود ادامه دهد سبب افزایش استرس به تاندون مربوط شده و کلاژن های نابالغ پیش از بلوغ کامل ازهم جدا می شوند و یک التهاب مزمن را ایجاد می کنند.
ارزیابی:
• معمولا با حرکات اکتیو اکستنشن مچ، درد بروز نمیکند
• در مواردی که شدت عارضه بیشتر است ، حرکت فعال خم کردن مچ به همراه اکستنشن آرنج ممکن است مقداری درد ایجاد کند به دلیل کشیدگی تاندون
• تست کلیدی در تشخیص که علائم را آشکار می کند، گرفتن حرکات پاسیو است؛انجام همزمان فلکشن(خم کردن) کامل مچ دست،چرخش به داخل(pronation)ساعد و اکستنشن آرنج(استرچ اکستنسورها و سوپیناتورهای ساعد) ، سبب تشدید علائم می شود
• حرکات پاسیو آرنج به تنهایی بدون درد هستند
• یکی دیگر از تست های کلیدی در ارزیابی،گرفتن حرکات اکتیو مقاومتی از بیمار است؛اکستنشن مقاومتی مچ دست به همراه اکستنشن آرنج سبب تشدید علائم می شود.
• تست های joint play کامل و بدون درد است.
• تندرنس در محل اپی کوندیل خارجی گزارش می شود.ممکن است به دیستال هم کشیده شده و در بالک عضله نیز لمس شود.به ندرت تندرنس در بالای اپی کوندیل و در محل عضله ECRL لمس می شود
• در محل اپی کوندیل خارجی نیز ممکن است مقداری گرما حس شود

به بیمار تذکر دهید که یک ماه به ارنج درگیر استراحت دهد.
برای بیمار Tennis elbow splint نسخه نمایید تا به مدت 3 هفته متوالی در پروگزیمال ساعد ببندد.

Tab. Naproxen 250mg N = 20
هر 12 ساعت یک قرص
یا
Cap. Celecoxib 100mg N=20
هر 12 ساعت یک کپسول
در صورت وجود سابقه­ی ناراحتی معده، برای پیشگیری از عارضه ­دار شدن بیمار می­توانید به همراه NSAID، امپرازول نیز تجویز نمایید.
Cap. Omeprazole 20mg N=14
روزی یک کپسول

در صورتی که بعد از 2 هفته درد بیمار کاهش نیافت و کاملا درد لوکالیزه بود برای تزریق موضعی کورتیکوستروئید بهتر است بیمار را به سطح بالاتر ارجاع دهید.

ناپروکسن: B سلکوکسیب: C امپرازول: C

در بیماران مبتلا به زخم پپتیک از تجویز ناپروکسن یا سلکوکسیب پرهیز نمایید.
مصرف همزمان ناپروکسن یا سلکوکسیب با اسپرین باعث کاهش اثرات درمانی ان می گردد.
مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب باعث افزایش تاثیر داروهای ضدانعقادی خوراکی می گردد.
در صورت مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب همراه با اسپرین و سایر NSAIDs، گلوکوکورتیکوئیدها و الکل، اثرات جانبی ان بر دستگاه گوارش تشدید می گردد.
کاربرد طولانی مدت و همزمان ناپروکسن یا سلکوکسیب با استامینوفن باعث تشدید واکنش های ناخواسته کلیوی می گردد.
ناپروکسن یا سلکوکسیب اثرات درمانی داروی ضد فشارخون، را کاهش می‌دهد.
مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب باعث افزایش سطح خونی لیتیم و در نتیجه افزایش احتمال مسمومیت دارویی می‌گردد.
مصرف همزمان امپرازول با دیازپام، فنی توئین و وارفارین باعث افزایش سطح پلاسمایی این دارو می‌شود.
می توان همراه با امپرازول، انتی اسیدها را نیز تجویز کرد.

به بیمار توصیه کنید ناپروکسن را همراه یک لیوان پر از اب مصرف نموده و تا 30-15 دقیقه پس از ان در وضعیت قائم باقی بماند.
مصرف ناپروکسن ممکن است باعث سرگیجگی و خواب الودگی شود بنابراین از انجام رانندگی پرهیز نماید. جهت کاهش عوارض گوارشی، سلکوکسیب را همراه با غذا یا شیر تجویز نمایید.
از جویدن یا خرد کردن سلکوکسیب پرهیز نمایید.
کپسول امپرازول را باید به طور کامل و قبل از غذا مصرف نمود. از جویدن و باز کردن کپسول باید اجتناب شود.