اپی کوندیلیت داخلی نسبت به اپی کوندیلیت خارجی خیلی کمتر در تنیس بازان اتفاق می افتد. این عارضه به علت استرس تکراری و اضافه بار متعاقب آن در گروه عضلانی فلکسور-پروناتور که ناشی از سرویس تنیس بالای سر می باشد، ایجاد می شود. تغییرات تخریبی معمولاًدر عضلات پروناتورترس و فلکسورکارپی رادیالیس دیده می شود هر چند این تغییرات در عضلات پالماریس لانگوس، فلکسور دیژیتروم سوپرفیشیالیس و فلکسور کارپی اولناریس نیز مشاهده شده است.
تشخیص افتراقی اپی کوندیلیت داخلی شامل پارگی لیگامان طرفی داخلی، بی ثباتی داخلی آرنج و تغییرات پاتولوژیک عصب اولنار می باشد. مجددا مانند اپی کوندیلیت خارجی، معاینه فیزیکی دقیق و برسی الکترومیوگرافیک می توانند در تشخیص افتراقی کمک کننده باشند. بررسی رادیوگرافیک آن چه را که در اپی کوندیلیت خارجی قابل مشاهده است را نشان می دهد. یافته های معاینه فیزیکی اغلب شامل حمله ناگهانی درد در اپی کوندیل داخلی و وجود تندرنس این ناحیه حین حرکت مقاومتی فلکسیون مچ دست و پروناسیون ساعد می باشد.

لازم است که بیمار از فعالیت سنگین با اندام فوقانی درگیر به مدت یک ماه پرهیز نماید.
برای بیمار elbow splint Golfer's تجویز نمایید تا به مدت 3 هفته متوالی در پرگزیمال ساعد ببندد.

Tab. Naproxen 250mg N = 20
هر 12 ساعت یک قرص
یا
Cap. Celecoxib 100mg N=20
هر 12 ساعت یک کپسول
در صورت وجود سابقه­ی ناراحتی معده، برای پیشگیری از عارضه ­دار شدن بیمار می­توانید به همراه NSAID، امپرازول نیز تجویز نمایید.
Cap. Omeprazole 20mg N=14
روزی یک کپسول

در صورتی که بعد از 2 هفته درد بیمار کاهش نیافت و کاملا درد، لوکالیزه بود برای تزریق موضعی کورتیکوستروئید بهتر است بیمار را به سطح بالاتر ارجاع دهید.

ناپروکسن: B سلکوکسیب: C امپرازول: C

در بیماران مبتلا به زخم پپتیک از تجویز ناپروکسن یا سلکوکسیب پرهیز نمایید.
مصرف همزمان ناپروکسن یا سلکوکسیب با اسپرین باعث کاهش اثرات درمانی ان می گردد.
مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب باعث افزایش تاثیر داروهای ضدانعقادی خوراکی می گردد.
در صورت مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب همراه با اسپرین و سایر NSAIDs، گلوکوکورتیکوئیدها و الکل، اثرات جانبی ان بر دستگاه گوارش تشدید می گردد.
کاربرد طولانی مدت و همزمان ناپروکسن یا سلکوکسیب با استامینوفن باعث تشدید واکنش های ناخواسته کلیوی می گردد.
ناپروکسن یا سلکوکسیب اثرات درمانی داروی ضد فشارخون، را کاهش می‌دهد.
مصرف ناپروکسن یا سلکوکسیب باعث افزایش سطح خونی لیتیم و در نتیجه افزایش احتمال مسمومیت دارویی می‌گردد.
مصرف همزمان امپرازول با دیازپام، فنی توئین و وارفارین باعث افزایش سطح پلاسمایی این دارو می‌شود.
می‌توان همراه با امپرازول، انتی اسیدها را نیز تجویز کرد.

به بیمار توصیه کنید ناپروکسن را همراه یک لیوان پر از اب مصرف نموده و تا 30-15 دقیقه پس از ان در وضعیت قائم باقی بماند.
مصرف ناپروکسن ممکن است باعث سرگیجگی و خواب الودگی شود بنابراین از انجام رانندگی پرهیز نماید. جهت کاهش عوارض گوارشی، سلکوکسیب را همراه با غذا یا شیر تجویز نمایید.
از جویدن یا خرد کردن سلکوکسیب پرهیز نمایید.
کپسول امپرازول را باید به طور کامل و قبل از غذا مصرف نمود. از جویدن و باز کردن کپسول باید اجتناب شود.